Krzysio, Marian i Ignacy wypłynęli pontonem w dół rzeki do mostu gdzie miał czekać na nich nasz Uaz. W obozie natomiast żywot zakończyła koza przeznaczona na nasz obiad (sponsorem kozy była firma Agraf; złośliwi twierdzą, że Agraf ma krew kozy na rękach), a ja z Jaromirem umówiliśmy się z Ture na wypożyczenie motocykli. To, co ujrzeliśmy Jara (zwolennika nowoczesnych motocykli) przeraziło, a mnie (przyzwyczajonego do starych i rosyjskich maszyn) zdumiało. Wsiadłem na chiński motocykl, jadę, tylne koło wiruje na boki, kierownica ma luzy rzędu dziesięciu centymetrów, po przejechaniu paruset metrów rozpadł się tylny hamulec, przedniego zaś nie było chyba od początku użytkowania. Pora wypróbować rosyjskiego IŻ-a, wszak konstrukcja solidniejsza i mechanika podobna do mojego Urala. Przedniego hamulca oczywiście nie było, lusterka też pobite, zegary nie działają, światło tylko przednie, kopniak odpadł, ale się nie zgubił bo był przezornie przywiązany sznurkiem, rollgaz przymocowany taśmą, sprzęgło praktycznie nie działało, ale dało się nawet jechać.
Dzisiaj jedziemy na Czulut gool (kamienną rzekę). Po drodze spotykamy stado sępów, około 40-50 sztuk, widok niesamowity zważywszy, że ptaszki mają ponad metr wysokości, no cóż pożywienia jest w brud; bydło, konie, owce, ludzie. Droga beznadziejna, dojechaliśmy do wysokości 1650 m n.p.m., na szczycie było
Nad ranem (czyli po północy czasu polskiego, a po szóstej rano czasu mongolskiego) lądujemy na lotnisku Chinggis Chan w Ułan Bator. Już w powietrzu ujrzeliśmy ten tajemniczy pagórkowaty, stepowy krajobraz z licznymi kropeczkami zwierząt i białymi punktami jurt. Jeszcze tylko przesiadka do samolotu wewnętrznych linii
Objeżdżanie sklepów z pamiątkami w Ułan Bator, obiad w chińskiej restauracji, muzeum dinozaurów. Inne grupy nazajutrz wylatują do domu. Zadziwiła mnie ta straszna „bieda” w Ułan Bator i takie kiepskie i tanie samochody jak np. Hamer, Mercedes, Toyota. Widać też dużo ludzi którzy mają pieniądze,